در مقاله‌ی کوتاه «شهریار و هجری دده»، دکتر حسین محمدزاده صدیق یکی از اشعار شاعر ترک‌زبان اهل کرکوک عراق را که در پاسخ شهریار، شعری سروده بود، در هفته‌نامه‌ی «سهند» معرفی کرده است (1371).
«هجری دده»نین اصل آدی محمود، آتاسی مریدزاده موللاعلی، بؤیوک دده‌سی ایسه یئنه شاعیر اولان «نظیری دده» دیر. شمسی 1259 ایلینده دونیایا گلمیش و 1331 ش. ده اؤلموشدور. ایلک تحصیلینی کرکوک شهرینده «حاج مصطفی قردار» مدرسه‌سنیده اودوجلو موللا محمد یانیندا گؤرموش و واعظ موللارضانین طلبه‌سی اولموش‌دور. فارسجا و تورکجه اثرلری واردیر:
1.یادگار هجری (تورکجه ـ بغداد1329).
2.ترجیع‌بند یا انتباه ملت (تورکجه ـ کرکوک 1333).
3. تحفه‌ی سلیمانی (فارسجاـ بغداد 1335).
4. گلدسته (فارسجاـ بغداد1342).
5. رباعیات ارشادات کائنات (فارسجاـ بغداد 1342).
همده اونون تورکجه دیوان، فارسجا دیوان، زواللی ملّت و کرکوک تاریخی آدلی چاپ اولمامیش اثرلری واردیر:
اونون آشاغیدا کی شعریندن، شهریار الهام آلمیشدیر.
باباگور
ای اسکی امام، اسکی اوجاق، خان بابا گورگور،
ای شهریمیزه شعشعه افشان باباگورگور،
ای قوتلو زیارتگهیمیز جان باباگورگور!
وار مشکلیمیز، ائیله‌سن آسان باباگورگور!
کرکوکده بیزیم بیر بابامیز بیر دده‌میز وار،
زنگین بابا، یوخسول دده‌میز، غم‌زده‌میز وار.
بیر پیرمغان، بیرده عجب میکده‌میز وار،
غیری‌می ایچر، بیز قورو سکران، باباگورگور!
ای کنز ذهب مرشد ارباب مهارت،
ائتدیک سنی بیز خئیلی زامان جانلا زیارت.
گؤسترمه‌ده اغیارا بوگون کشف و کرامت،
همشهری‌نی ده گؤزه‌له که بیر آن باباگورگور.
آچدیسا سنی صاحب فن، هیئتِ عُظما،
بیزده بو یئرین چوخ امگین چکمیشیز امّا،
وار حصّه‌ی مشروعی بیزه ائتمه‌لی اعطا،
اؤز خلقینه‌ده ائیله بیر احسان، باباگورگور.
مینلرجه گزه‌ر صنعتین ارباب مکسّر،
جوهر قانالی معتقد، انسانِ منّور.
بیگانه‌لری اشته اؤزو خائب و مضطر،
حققین وئره‌نین لطفه بوشایان، باباگورگور.
ای کؤکسوموز اوستونده چیخان مشعلِ افسون،
جوهر‌لی اولان شهرده نفع قارا آلتون،
دیدارینا ای یار کراللار داها مفتون،
محبوب جهان خلقینه سلطان، باباگورگور!
وار پوستونون آلتینداکی بیر بؤیله خزینه،
گلدیکجه داشار، هچ توکنمنز بو دفینه،
آرتیق سیغاماز ثروتین املاک زمینه،
لازم سنه بیر باشقاجا دؤران، باباگورگور!
مستقبلی تأمین ائده‌جکسن بیزه البت!
اؤز اهلینه گؤسترملی سن لطف ایله شفقت،
اهلین داهی ائیلرسنه روحی ایله خدمت،
لاکین قوما مأیوس و پریشان، باباگورگور!