Hər yetən can alana, cana inan canan deməm,

Hər pənahgahə qaşın taqi kimi imkan deməm.

Yetməsən Düzgün, Füzuli payəsin dərk etməsən,

Yersiz oynanma sənə mən şair-i dovran deməm!

 

 

Olma hər bir yetənə, eynək-ü dürbün, şair!

Etmə pamal-i təməllüq, gözəl ömrün, şair!

Dəni məkrinə də tuş gəlsə ağır ellərimiz,

Dözəcəkdir yenə bir dağ kimi, Düzgün şair!