- 46-

 انسان عادت دارد كه قبل از انجام هر كار، ابتدا در مورد آن تفكر كند. ولي در مورد رشد دروني نمي‌توان تصميم گرفت يا آن را مورد سنجش قرار داد. آينده نگري در اين مورد يكي از موانع بزرگ است. زيرا رشد معنوي، چيزي نيست كه بتوان در موردش به كسي وعده و يا تضميني داد. به همين دليل آن را قمار عشق گفته‌اند. و سلوك، يعني خطر كردن. اگر انسان بخواهد در اين مسير به دنبال به دست آوردن خواست‌هاي عرفاني خودش برود، به خطا مي‌افتد. بايد در طريق، آنچه را دارد ايثار كند، حتي افكار و خواست‌هاي معنوي‌اش را، نه آن‌که بخواهد ثمرات و منافع معنوي بيشتري را احتكار كند. آن‌كس كه در اين راه گام بر مي‌دارد، آرزوها و خواست‌هايش نيز بر گرفته از حيطه‌ي نگرش‌هاي او است. نگرش‌هايي كه هنوز احتياج به پختگي بيشتر دارد. او نبايد تصور كند كه خواست‌هايش واقعاً معنوي و بي‌نقص است.